Nooit zonder …
mijn duikuitrusting!

Wannneer Bart De Clerck geen wachtdienst heeft voor Datacom, verkent hij minstens één keer per week de fascinerende onderwaterwereld.  

‘Als kind keek ik met grote ogen naar de documentaires van Jacques-Yves Cousteau, die met zijn Calypso de fauna en flora van de oceanen verkende. Later wou ik het allemaal zelf gaan ontdekken, maar ik wist niet zo goed hoe daaraan te beginnen. Toen ik zo’n 25 jaar geleden bij Elia begon te werken, heeft een collega – die intussen met pensioen is – mij in de duikwereld geïntroduceerd.’

‘Duiken is pure ontspanning voor mij. De stress van het dagelijkse leven vloeit compleet van mij af wanneer ik onderwater ben. Als je duikt, moet je heel gefocust zijn op wat je doet. Gedachten aan het werk verdwijnen dan vanzelf. Niets mooier dan gewichtloos door het water te zweven en een gevoel van vrijheid te ervaren: je kunt overal naartoe waar je maar wilt.

Elke week ga ik één of twee keer duiken – als ik geen wachtdienst voor Datacom heb tenminste 😉. Eén keer per jaar trek ik naar het buitenland. Naar Egypte, of Sulawesi bijvoorbeeld, een onderwaterparadijs voor duikers. Nergens anders ter wereld vind je zoveel soorten als rond het Indonesische eiland. Ik heb er al heel wat bizarre beestjes gezien!’

‘Duiken is natuurlijk niet zonder risico. Beland je in een gevaarlijke situatie, dan komt het erop aan kalm te blijven, rustig adem te halen en te focussen op wat je doet. Anders ga je de mist in. Het is ook heel belangrijk om stipt je checklist af te gaan voor je het water induikt. Is je luchtvoorraad voldoende, werkt je uitrusting perfect, heb je een duiklamp mee … ?

Een soortgelijke checklist gebruik ik voor mijn job. Ik werk in het Data Transmission Network Operations Center, kortweg DTNOC. We beheren de datacommunicatie naar de hoogspanningsstations voor de ondersteuning van diensten als telefonie, VoIP (bellen via internet), beveiliging van hoogspanningslijnen, tellingen, RTU en camerabewaking. Daarnaast beheren wij ook de datastromen tussen de datacenters en de Service Centers. Wij zijn dus zowat de Proximus van Elia. We gebruiken dezelfde technologie als de grote telecomproviders, maar dan toegepast op kleinere schaal.’

‘Toen ik hier pas werkte en onze dienst nog Telecom heette, verliep een groot stuk van de telecommunicatie nog analoog. We werkten onder meer met – de piepende en krakende – modems. Sinds die tijd is datatransmissie veel complexer geworden. Waar de bandbreedte vroeger 56 kilobyte per seconde bedroeg, zitten we vandaag aan 400 gigabyte. Daarnaast is datacommunicatie enorm uitgebreid. Vroeger hadden we koper- en glasvezelkabels op een beperkt aantal locaties, en het aantal ondersteunde diensten was vrij beperkt.

Vandaag lopen er glasvezelkabels over het hele land, en die moeten allemaal beheerd worden. Zo moeten we anticiperen op wegenwerken. Om daarbij niets over het hoofd te zien, gebruik ik altijd een checklist. Hebben we de nodige veiligheidsmaatregelen genomen? Zijn alle betrokkenen verwittigd? Loopt er toch iets fout, snijdt een graafmachine een kabel door bijvoorbeeld, dan komt het er net als bij het duiken op aan om kalm en gefocust te blijven en de juiste oplossing te vinden.

De kabels worden bovendien gebruikt voor meer en meer datacomnetwerken, en ze ondersteunen meer en meer diensten. De uitdagingen om al die netwerken en diensten te beheren, zijn de laatste jaren enorm gestegen. In de loop van de jaren is onze rol dan ook kritischer geworden. Vandaar dat het DTNOC de laatste jaren sterk gegroeid is en zich verder heeft geprofessionaliseerd.’

‘Als technicus in hart en nieren is deze job mij op het lijf geschreven. Ik leer elke dag nog bij. Bovendien werken we met state-of-the-arttechnologie. Intussen ben ik de ancien van het team. Een van de mooie kanten van mijn job, is dat ik mijn kennis kan doorgeven aan jongere collega’s of externe medewerkers.’

‘Ook mijn duikervaring geef ik door. In 2008 ben ik instructeur geworden, in 2012 instructeurtrainer. Mensen zien groeien tijdens hun opleiding, dat geeft me ontzettend veel voldoening!’